Prawo – orzeczenia NSA – pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza

    Wyrok NSA z dnia 4 lutego 2014 r. (II OSK 2108/12) – w przedmiocie odmowy wydania decyzji zezwalającej na wprowadzenie gazów i pyłów do powietrza – oddalający skargę kasacyjną A. Sp. z o.o. w S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 10 maja 2012 roku sygn. akt II SA/Wr 16/12 w sprawie ze skargi A. Sp. z o.o. w S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Wrocławiu… – w uzasadnieniu orzeczenia NSA wskazał między innymi:

    „Wyrokiem z 10 maja 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę A. Sp. z o. o. w S. (dalej jako "skarżąca spółka") na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Wrocławiu z [...] października 2011 r. w przedmiocie odmowy wydania decyzji zezwalającej na wprowadzenie gazów i pyłów do powietrza. W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że Starosta Oławski decyzją z [...] sierpnia 2011 r. odmówił wydania pozwolenia na wprowadzanie gazów i pyłów do powietrza”

    „Decyzją z [...] grudnia 2010 r. Starosta Oławski udzielił skarżącej spółce pozwolenia na wprowadzenie gazów i pyłów w wyniku eksploatacji dopalacza termicznego TNV, służącego do usuwania odorów. Następnie decyzją z [...] czerwca 2011 r. Starosta Oławski odmówił spółce zmiany decyzji z [...] grudnia 2005 r. Decyzja ta była skutkiem wniosku spółki przewidującego dalsze przedłużenie terminu wynikającego z decyzji z [...] grudnia 2005 r. oraz przesunięcie terminu rozpoczęcia eksploatacji dopalacza.”

    „Spółka złożyła wniosek o wydanie nowego pozwolenia, w którym odstąpiła od zamiaru zainstalowania dopalacza. Według opracowania autorstwa [...] z Katowic z sierpnia 2010 r., z zakładu skarżącej spółki emitowane są uciążliwe dla mieszkańców Stanowic i Marcinkowic substancje zapachowe, jednak po zainstalowaniu dopalacza emisja byłaby znikoma. Urządzenia takie są stosowane w innych podobnych zakładach produkcyjnych. W ocenie organu I instancji realizacja obowiązku nałożonego w decyzji z [...] grudnia 2010 r. leży w interesie społecznym. Skarżący jedynie pozoruje działania w zakresie modernizacji systemu redukcji substancji zapachowych. W ocenie organu I instancji, uzasadniało to odmowę wydania pozwolenia – zgodnie z art. 186 pkt 1 ustawy z 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz.U. z 2008 r. Nr 25 poz. 150 ze zm., dalej jako "p.o.ś."). Spółka nie spełnia bowiem wymagań określonych w art. 141 ust. 2 i art. 143 pkt 5, 6 i 8 p.o.ś. Organ I instancji podkreślił jednocześnie, że w poprzednich decyzjach nałożono na spółkę obowiązki wynikające z art. 143 pkt 5, 6 i 8 p.o.ś.”. Całość orzeczenia nsa dostępna jest na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/F0715FCCC2.

    Wyrok NSA z dnia 13 marca 2012 r. (II OSK 2523/10) – w przedmiocie odmowy wydania decyzji zezwalającej na wprowadzenie gazów i pyłów do powietrza z uwagi na brak zgodności z planem zagospodarowania przestrzennego – oddalający skargę kasacyjną D. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 września 2010 r., sygn. akt IV SA/Wa 811/10 w sprawie ze skargi D. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Siedlcach z dnia 5 marca 2010 r. nr SKO.4000-1503/2009 w przedmiocie odmowy wydania decyzji – w uzasadnieniu orzeczenia NSA wskazał między innymi:

    „Wyrokiem z dnia 14 września 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu sprawy ze skargi D. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Siedlcach z dnia [...] marca 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania decyzji skargę oddalił.”

    „Jak wynika z uzasadnienia wyroku decyzją z dnia [...] listopada 2009 r. nr [...] Starosta Powiatu Mińsk Mazowiecki na podstawę art. 186 ust.1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 roku Prawo ochrony środowiska (Dz.U z 2008 roku, nr 25, poz. 150 ze zm.) w związku z § 12 uchwały nr XLV/218/02 Rady Miejskiej w Halinowie z dnia 16 września 2002 roku w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru administracyjnego Józefin w gminie Halinów, ogłoszonej w dzienniku urzędowym Województwa Mazowieckiego nr 275, poz. 7140, po rozpatrzeniu wniosku z dnia 16 lipca 2009 roku D. P., właściciela firmy [...] – odmówił wydania decyzji udzielającej pozwolenia na wprowadzenie gazów i pyłów do powietrza z instalacji lakierniczej eksploatowanej na terenie firmy [...], ul. [...] w R. i, adres instalacji ul. [...] H., na nieruchomości oznaczonej w ewidencji gruntów miejscowości J., gmina Halinów jako działka nr 52/3.”

    „Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Siedlcach decyzją nr [...] z dnia [...] marca 2010 roku, działając na podstawie art. 104 i art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., po rozpoznaniu odwołania złożonego przez D. P. reprezentowanego przez adwokata A. M., od decyzji Starosty Mińskiego z dnia [...] listopada 2009 roku, którą odmówiono wydania decyzji udzielającej pozwolenia na wprowadzanie gazów i pyłów do powietrza z instalacji lakierniczej eksploatowanej na terenie firmy [...] – utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.”

    „Organ odwoławczy wskazał, że w dniu [...] lipca 2009 roku do Starostwa Powiatowego w Mińsku Mazowieckim wpłynął wniosek D. P. z prośbą o wydanie decyzji na wprowadzanie gazów i pyłów do powietrza dla instalacji jego firmy – [...]. Instalacja użytkowana jest w miejscowości J. ul. [...], na działce nr ew. 52/3. Do wniosku dołączono 2 egz. operatu ochrony powietrza. Pismem z dnia 28 października 2009 roku organ I Instancji wezwał wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku o dokumenty z których by wynikało, że prowadzona działalność jest zgodna z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Wnioskodawca w odpowiedzi na wniosek podniósł, że takimi dokumentami nie dysponuje.”

    „Decyzją nr [...] z dnia [...] listopada 2009 roku Starosta Miński odmówił wydania decyzji udzielającej pozwolenia na wprowadzanie gazów i pyłów do powietrza z instalacji lakierniczej eksploatowanej na terenie firmy [...]. W uzasadnieniu powołano się na zapisy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru administracyjnego miejscowości Józefin w gminie Halinów, zgodnie z którym działka nr 52/3 przeznaczona jest pod zabudowę mieszkalno – usługową dla której na podstawie § 12 ust.2 pkt 3 wyklucza się lokalizację handlu hurtowego, usług lakierniczych i blacharskich, transportowych, motoryzacyjnych, drukarskich, baz, składów i magazynów rzemiosła produkcyjnego, stolarstwa, przetwórstwa tworzyw sztucznych, przetwórstwa mięsnego i warzywno – owocowego, piekarni, pralni i innych obiektów przeznaczonych na działalność gospodarczą uciążliwą oraz budowę i rozbudowę zakładów produkcyjnych.”

    „W związku z tym, że prowadzona przez firmę [...] działalność gospodarcza jest niezgodna z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego oraz, że emisja zorganizowana powstająca przy lakierowaniu mebli w miejscu do tego nie przeznaczonym mogłaby powodować zagrożenie dla życia i zdrowia ludzi lub dla środowiska, zgodnie z art. 141 ust.2 ustawy prawo ochrony środowiska odmówiono wydania decyzji.”

    „Od decyzji organu I Instancji odwołanie złożył D. P. reprezentowany przez adwokata A. M. wnosząc o jej uchylenie. Decyzji zarzucił naruszenie art. 141 ust.2 i art. 186 ustawy prawo ochrony środowiska oraz art. 107 § 3 k.p.a. Podnosił, że w osnowie zaskarżonej decyzji organ wskazał jako podstawy rozstrzygnięcia - na dwa różne przepisy prawa, z których tylko ustawa prawo ochrony środowiska powinna mieć w sprawie zastosowanie. Argumentował, że niezgodność prowadzonej przez skarżącego działalności z miejscowym planem zagospodarowania jest faktem, który mógłby być podstawą dla przewidzianych prawem działań organu administracji samorządowej, ale nie mógł być podstawą dla wydania zaskarżonej decyzji, jako że przesłanka ta nie jest wymieniona wśród podstaw odmowy wydania pozwolenia na eksploatację instalacji. Podnosił, że organ nie wskazał, które z ustaleń złożonego operatu ochrony powietrza wskazują, że spełnione są przesłanki z art. 141 ust.2 ustawy prawo ochrony środowiska.”

    „W ocenie odwołującego się podstawą odmowy wydania były przepisy planu miejscowego, które nie powinny mieć zastosowania w niniejszej sprawie. Zdaniem organu odwoławczego odwołanie D. P. na uwzględnienie nie zasługuje. Organ rozpoznając sprawę wskazał, że zasadniczo podstawę odmowy wydania decyzji może stanowić tylko przepis art. 186 ustawy prawo ochrony środowiska. Organ stwierdziwszy wystąpienie którejś z przesłanek wskazanych w tym przepisie powinien odmówić wydania decyzji.”

    „Jednocześnie organ podkreślał i przywoływał, że w doktrynie prawa ochrony środowiska przyjmuje się, iż rolą decyzji administracyjnych jest sprecyzowanie wymagań jakie wynikają z aktów normatywnych, programów oraz planów dla określonych podmiotów korzystających ze środowiska i dlatego nie można wykluczyć zaistnienia okoliczności, w których wydanie pozwolenia na korzystanie ze środowiska będzie pozostawało w sprzeczności z innymi przepisami prawa, niż te wymienione w art. 186 ustawy prawo ochrony środowiska.”

    „W ocenie organu takie stanowisko jest zgodne z poglądami wypracowanymi w doktrynie na temat standardów jakie nie może naruszyć pozwolenie. Nie może ono pozostawać w sprzeczności z obowiązującymi zasadami prawa, postanowieniami konstytucji, przepisami zawierającymi normy powszechnie obowiązujące i podlegającymi bezpośredniemu zastosowaniu w danej sprawie normami międzynarodowymi, ustawami szczególnymi a także innymi powszechnie obowiązującymi przepisami prawa.”

    „Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: Tak skonstruowana skarga kasacyjna nie zasługiwała na uwzględnienie. Stosownie do treści art. 183 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej z urzędu biorąc pod uwagę jedynie nieważność postępowania. Wobec tego, że w rozpoznawanej sprawie nie zachodzi żadna z okoliczności skutkujących nieważnością postępowania, o jakich mowa w art. 183 § 2 p.p.s.a., a nadto nie zachodzi również żadna z przesłanek, o których mowa w art. 189 p.p.s.a., które Naczelny Sąd Administracyjny rozważa z urzędu dokonując kontroli zaskarżonego skargą kasacyjną wyroku Sądu pierwszej instancji, Naczelny Sąd Administracyjny dokonał kontroli zaskarżonego wyroku w zakresie wyznaczonym podstawami skargi kasacyjnej. W pierwszej kolejności wskazania wymaga fakt, że skarga kasacyjna jest sformalizowanym środkiem zaskarżenia, dla którego wymogi formalne i materialne zostały określone w ustawie Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Najistotniejszym jej elementem są podstawy kasacyjne i zarzuty. Należy przypomnieć, że zgodnie z art. 174 p.p.s.a. dopuszcza się dwie podstawy kasacyjne: naruszenie prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie (pkt 1) oraz naruszenie przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy (pkt 2). Skarga kasacyjna wniesiona w niniejszej sprawie wymogów zawartych w przepisie art. 174 p.p.s.a. dostatecznie nie spełnia. Nie tylko nie wskazuje na podstawę kasacyjną z art. 174 p.p.s.a., ale też przyjęty w niej sposób sformułowania zarzutów w znacznym stopniu ogranicza możliwość ich merytorycznego rozpoznania. Brak wskazania w skardze kasacyjnej art. 174 p.p.s.a., czy skarżący kasacyjnie zarzuca naruszenie prawa materialnego, czy też przepisów proceduralnych powoduje, że taka konstrukcja skargi kasacyjnej musi zostać uznana za niedopuszczalną. Podkreślić jednocześnie należy, że podnoszenie w skardze kasacyjnej zarzutu naruszenia prawa materialnego wymaga wskazania, czy naruszenie takie polegać miało na błędnej wykładni tego przepisu, czy też na niewłaściwym jego zastosowaniu. Z kolei zarzut naruszenia przepisów postępowania wymaga wykazania, czy zarzucane uchybienie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Elementów powyższych w przedmiotowej skardze kasacyjnej zabrakło, co również stanowi o błędnej konstrukcji skargi kasacyjnej.” Całość orzeczenia nsa dostępna jest na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/373B06EA85.

    Wyrok NSA z dnia 15 lutego 2011 r. (II OSK 328/10) – w przedmiocie wstrzymania działalności polegającej na prowadzeniu odzysku odpadów – oddalający skargę kasacyjną A. Spółki Akcyjnej z siedzibą w O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 października 2009 r. sygn. akt IV SA/Wa 1195/09 w sprawie ze skargi A. S.A. z siedzibą w O. na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] maja 2009 roku nr [...] – w uzasadnieniu orzeczenia NSA wskazał między innymi:

    „Wyrokiem z dnia 16 października 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę A. S.A. z siedzibą w O. na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] maja 2009 r. w przedmiocie wstrzymania działalności polegającej na prowadzeniu odzysku odpadów.”

    „W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że decyzją z dnia [...] lutego 2009 r. Mazowiecki Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska w Warszawie wstrzymał działalność polegającą na prowadzeniu odzysku odpadów poprodukcyjnych w urządzeniach nie spełniających wymagań, tj. termicznym przekształcaniu odpadów poprodukcyjnych, poprzez ich spalanie w kotłach energetycznych przez skarżącą spółkę.”

    „W wyniku rozpoznania odwołania wniesionego od tej decyzji przez spółkę, zaskarżoną decyzją z dnia [...] maja 2009 r. Główny Inspektor Ochrony Środowiska utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska w Warszawie z dnia [...] lutego 2009r.”

    „W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wskazał, że w trakcie kontroli przeprowadzanej przez organ I instancji stwierdzono, iż w eksploatowanych przez przedsiębiorcę kotłach energetycznych przystosowanych do spalania węgla kamiennego prowadzony jest proces termicznego przekształcania odpadów poprodukcyjnych powstających przy produkcji mebli tj. pozostałości płyt wiórowych, płyt MDF, płyt pilśniowych HDF i lakierowanych HDF. Potwierdzono także ustalenia wcześniejszej kontroli, że podmiot nie posiada uregulowanego stanu formalno-prawnego w odniesieniu do emisji zanieczyszczeń do powietrza oraz, że instalacja w której spalane są odpady poprodukcyjne nie spełnia wymagań określonych w rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 21 marca 2002 r. w sprawie wymagań dotyczących prowadzenia procesu termicznego przekształcania odpadów (Dz.U. Nr 37, poz. 339 ze zm.). Podmiot posiada decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] października 2002 r. udzielającą pozwolenia na wytwarzanie odpadów z terminem obowiązywania do dnia 31 października 2012 r., w której w pkt 5.1 dopuszczono odzysk odpadowych trocin kod (03 01 05) na drodze termicznego przekształcania z wykorzystaniem energii, jednak jako miejsce odzysku wskazany został kocioł wodny typu BABCOCK, który jest zdemontowany.”

    „Odnosząc się do zarzutów odwołującego, wskazujących, że powstające przedmiotowe pozostałości poprodukcyjne nie są odpadami, organ wskazał, że celem działalności gospodarczej prowadzonej przez przedsiębiorcę jest produkcja mebli, a surowcem do ich wytwarzania są płyty wiórowe, pilśniowe MDF lub blaty postformingowe. Powstające przy produkcji pozostałości tych płyt drewnopodobnych nie stanowią surowca do wytwarzania mebli lecz odpad, którego dany przedsiębiorca pozbywa się, częściowo spalając w zakładowej kotłowni, a częściowo przekazując innym przedsiębiorcom zajmującym się zbieraniem odpadów. Ponadto, zebrane podczas postępowania materiały dowodowe wskazują, że sama strona akceptuje kwalifikację pozostałości poprodukcyjnych, jako odpadów o kodzie 03 01 05, prowadząc w ten sposób ich ewidencję, do czego została zobowiązana powołaną wyżej decyzją Wojewody Mazowieckiego. Brak jest podstaw prawnych do uznania, że odpady przestają być odpadami z chwilą poddania ich odzyskowi i w związku z tym konieczne jest zapewnienie, aby ich odzysk nie odbywał się poza instalacjami lub urządzeniami spełniającymi określone wymagania. Jednocześnie organ wskazał, że dopuszczalną metodą odzysku odpadów o kodzie 03 01 05 jest ich spalanie z wykorzystaniem energii cieplnej na potrzeby danego przedsiębiorcy (proces R1 z załącznika nr 5 ustawy) pod warunkiem spełnienia wymagań prawnych dotyczących prowadzenia procesu termicznego w odpowiednich instalacjach.”

    „Sąd I instancji wyjaśnił, że odpady powinny być w pierwszej kolejności poddane odzyskowi lub unieszkodliwieniu w miejscu ich powstania. Pod pojęciem odzysku rozumie się wszelkie działania, niestwarzające zagrożenia dla życia, zdrowia ludzi lub dla środowiska, polegające na wykorzystaniu odpadów w całości lub części, czy też prowadzące do odzyskania z odpadów substancji, materiałów lub energii i ich wykorzystania określonego w załączniku nr 5 do ustawy o odpadach. W załączniku pod pozycją R 1 wskazuje się jako proces odzysku wykorzystanie odpadu jako paliwa lub innego środka wytwarzania energii. Z procesem tym mamy do czynienia wówczas gdy wytworzona w drodze termicznego przekształcania odpadów (tj. spalania odpadów przez ich utlenianie) energia jest wykorzystywana poza procesem termicznego przekształcania odpadów. Dopuszczalną metodą odzysku odpadów o kodzie 03 01 05 jest ich spalanie z wykorzystaniem energii cieplnej na potrzeby przedsiębiorcy.”

    „Sąd I instancji orzekł, że skoro strona skarżąca dokonuje odzysku odpadów w drodze ich termicznego przekształcania, to powinna to czynić w instalacjach lub urządzeniach spełniających określone wymagania. Wymagania te określa rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 21 marca 2002 r. w sprawie wymagań dotyczących prowadzenia procesu termicznego przekształcania odpadów (Dz.U. Nr 37, poz. 339 ze zm.).”

    „Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje: … Oceniając we wskazanych wyżej granicach zasadność wniesionej skargi kasacyjnej w przedmiotowej sprawie, trzeba stwierdzić, że zarzuty nie są zasadne.”. Całość orzeczenia nsa dostępna jest na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/C35017C943.

    Wyrok NSA z dnia 23 lutego 2010 r. (II OSK 375/09) – w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji udzielającej pozwolenia na wprowadzenie do powietrza gazów i pyłów – oddalający skargę kasacyjną Z.P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 listopada 2008 r. sygn. akt IV SA/Wa 1496/08 w sprawie ze skargi M.N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia [...] października 2006 r. nr [...] – w uzasadnieniu orzeczenia NSA wskazał między innymi:

    „Po pierwsze, Sąd I instancji prawidłowo orzekł, że zgodnie z dyspozycją art. 190 p.p.s.a. związany jest wykładnią prawa dokonaną w tej sprawie przez Naczelny Sąd Administracyjny. Ponadto ustawodawca w tym przepisie stanowi, że nie można oprzeć skargi kasacyjnej od orzeczenia wydanego po ponownym rozpoznaniu sprawy – czyli tak jak w przedmiotowej sprawie – na podstawach sprzecznych z wykładnią ustaloną w tej sprawie przez Naczelny Sąd Administracyjny. Natomiast w przedmiotowym wyroku z dnia 24 lipca 2008 r. sygn. akt II OSK 898/07 Naczelny Sąd Administracyjny jednoznacznie sformułował wykładnię art. 157 § 2 k.p.a. Wynika z niej, że jeśli podanie o wszczęcie postępowania w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji składa osoba fizyczna, która powołuje się na własny interes prawny to właściwy organ obowiązany jest wszcząć postępowanie w sprawie, a dopiero następnie w toku postępowania obowiązany jest ustalić interes prawny tej jednostki.”

    „Ponadto Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że dokonanie wykładni przepisów prawa, które regulują interes prawny osoby fizycznej poza formami regulowanymi przez przepisy prawa procesowego, a więc w istocie pozbawiającymi jednostkę prawa do udziału w tym postępowaniu, stanowi naruszenie konstytucyjnej zasady demokratycznego państwa prawnego. Jednocześnie Sąd stwierdził, że dopuszczalna jest odmowa wszczęcia postępowania w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji z powodu braku przymiotu strony, lecz tylko wtedy gdy osoba fizyczna, która wnosi podanie o wszczęcie przedmiotowego nadzwyczajnego postępowania nie powołuje się na własny interes prawny, zaś jego ustalenie nie wymaga odpowiedniego złożonego procesu wykładni.”. Całość orzeczenia nsa dostępna jest na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/D3DC792ACA.

    Wyrok NSA z dnia 24 kwietnia 2007 r. (II OSK 674/06) – w przedmiocie przeniesienia praw i obowiązków wynikających z pozwolenia na wprowadzenie gazów i pyłów do powietrza – oddalający skargę kasacyjną P. S.A. w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 8 lutego 2006 r. sygn. akt II SA/Po 946/04 w sprawie ze skargi P. S.A. w P. - poprzednio C. S.A. w K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] września 2004 r. nr [...] – w uzasadnieniu orzeczenia NSA wskazał między innymi:

    „Co prawda stosownie do brzmienia art. 494 § 2 Kodeksu spółek handlowych na spółkę przejmującą przechodzą z dniem połączenia m.in. zezwolenia, koncesje oraz ulgi, które zostały przyznane spółce przejmowanej, ale pod warunkiem że ustawa lub sama decyzja o udzieleniu zezwolenia, koncesji oraz ulgi nie stanowi inaczej. Jeżeli zatem – jak zasadnie wywodzi się w zaskarżonym wyroku – kwestię sukcesji praw i obowiązków publicznoprawnych w sferze ochrony środowiska inaczej normuje ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz.U. Nr 62, poz. 627 ze zm.) oraz w zakresie pozwolenia wodnoprawnego dotyczącego eksploatacji instalacji ustawa z dnia 18 lipca 2001 r. – Prawo wodne (Dz.U. Nr 115, poz. 1229 ze zm.) to konsekwencją tego jest, iż zasada sukcesji generalnej praw i obowiązków spółki przejmowanej na rzecz spółki przejmującej nie ma w tym przypadku zastosowania.”

    „Sąd pierwszej instancji zasadnie przyjął, że z art. 190 ust. 1 ustawy – Prawo ochrony środowiska oraz art. 134 ust. 2 ustawy – Prawo wodne wynika, że aby podmiot zainteresowany nabyciem tytułu prawnego całej instalacji, w tym spółka przejmująca inną spółkę, nabyła prawa i obowiązki wynikające z pozwoleń dotyczących instalacji, związanych z ochroną środowiska, a także pozwoleń wodnoprawnych dotyczących eksploatacji instalacji, winna wcześniej wnieść o przeniesienie praw i obowiązków wynikających z pozwoleń, o których mowa. Jeżeli spółka przejmująca tego nie zrobi przed przejęciem łączącej się z nią spółki, to z mocy art. 193 ust. 2 pkt 2 pozwolenia, o których mowa, udzielone spółce przejmowanej wygasają i jako takie nie mogą już stanowić przedmiotu sukcesji. To zaś oznacza, że ustanowiona art. 494 § 1 K.s.h. sukcesja praw i obowiązków nie ma charakteru bezwzględnego, doznając ograniczeń na gruncie prawa publicznego.”. Całość orzeczenia nsa dostępna jest na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/0A0BB75397.

    Aktualności
    • 27
      marzec
      2 kwietnia br. wchodzi z życie rozporządzenie Ministra Klimatu i Środowiska z dnia 8 marca 2024 r. w sprawie weryfikacji dotrzymywania wielkości dopuszczalnej emisji z uwzględnieniem niepewności pomiarowej (Dz.U. poz. 400). Rozporządzenie uzupełnia i rozbudowuje dotychczasowy system oceny wyników pomiarów poprzez odejmowanie niepewności pomiarowych, oparty na zapisach art. 204a ustawy Prawo ochrony środowiska oraz rozporządzenia w sprawie wymagań w zakresie prowadzenia pomiarów wielkości emisji (t.j. Dz.U. 2023 poz. 1706). Zmiany obejmują, m.in. określenie maksymalnej wartości niepewności pomiarowej dla pojedynczego wyniku pomiaru dla amoniaku i rtęci, oraz wprowadzenie dla substancji niewymienionych w załączniku do rozp. ogólnej zasady ustalania wartości niepewności pomiarowej dla pojedynczego wyniku pomiaru w uzgodnieniu z organem właściwym do wydania pozwolenia zintegrowanego, na poziomie nie wyższym niż 40 % wielkości dopuszczalnej emisji. Część zapisów nowego rozporządzenia jest tożsama z wymaganiami rozporządzenia w sprawie standardów emisyjnych dla niektórych rodzajów instalacji, źródeł spalania paliw oraz urządzeń spalania lub współspalania odpadów (Dz.U. 2020 poz. 1860), np. w zakresie czasu trwania zakłóceń, w trakcie których nie uwzględnia się w ocenie odnotowywanych wyników pomiarów.
    • 25
      marzec
      Na stronie Biura IPPC zapowiedziano inaugurację INCITE – Europejskiego Centrum Innowacji ds. Transformacji Przemysłowej i Emisji, do którego utworzenia zobowiązuje zmiana Dyrektywy w sprawie emisji przemysłowych, tak zwana dyrektywa IED 2.0, która niebawem zostanie przyjęta. Zadaniem Centrum będzie zbieranie i ocena informacji o pojawiających się na świecie innowacyjnych technikach minimalizacji zanieczyszczeń, dekarbonizacji, efektywnego gospodarowania zasobami i gospodarki o obiegu zamkniętym – istotnych dla działań, które będą podejmowane w wyniku zmiany dyrektywy 2010/75/UE ws. emisji przemysłowych. Według Biura IPPC Centrum INCITE ma się stać centralnym punktem odniesienia Unii w zakresie identyfikacji i oceny efektywności środowiskowej najnowocześniejszych technologii przemysłowych oraz platformą współpracy przemysłu, dostawców technologii, państw członkowskich, instytucji finansowych, inwestorów, społeczeństwa i środowisk akademickich, wespół z Komisją Europejską. Inauguracja tego kluczowego elementu nowej dyrektywy w sprawie emisji przemysłowych odbędzie się 21 czerwca 2024 r. Więcej informacji o wydarzeniu na stronie Biura IPPC: https://eippcb.jrc.ec.europa.eu/innovation-centre-for-industrial-transformation
    • 25
      marzec
      Zapraszamy na pierwszy w Polsce KONGRES CARBON CAPTURE, który w formule Conference&Expo będzie poświęcony zagadnieniu wychwytywania, składowania i ponownego wykorzystania CO2 – tak zwanym technologiom CCS (Carbon Capture and Storage) oraz CCU (Carbon Capture and Utilization). Wydarzenie odbędzie się 23 kwietnia 2024 r. na terenie Międzynarodowych Targów Poznańskich. Szczegółowe informacje na stronie Organizatora – Magazynu Biomasa
    NEWSLETTER:
    Jeśli chcesz otrzymywać powiadomienia o nowych artykułach zapisz się
     
    Zmiana zasad pozwoleń zintegrowanych / zmiana dyrektywy w sprawie emisji przemysłowych IED
    Katalizatory do redukcji LZO - Katalizator Grupa PONER
    Operat FB

    Zmiana zasad Pozwoleń Zintegrowanych - Dyrektywa IED 2.0 - szkolenie 4 czerwca 2024

    Zobacz komunikaty JRC/ IPPC Bureau / US EPA / EEA / NIK / ETO / GDOŚ / GIOŚ / WIOŚ / IOŚ / MKiŚ:

    MKiŚ: Informacje o zmianach w Centralnym Rejestrze Operatorów – CRO (22.03.2024)

    EPA [HFC] reaches settlement with Resonac America for illegal import of super climate pollutant at Port of Los Angeles (21.03.2024)

    U.S. EPA: New Toxics Release Inventory Data Reported (21.03.2024)

    U.S. EPA: Toxic chemical releases have declined 21% in 10 years according to new Toxics Release Inventory data (21.03.2024)

    IPPC Bureau: Europejskie Centrum Innowacji ds. Transformacji Przemysłowej i Emisji INCITE – kluczowy element nowej dyrektywy w sprawie emisji przemysłowych IED 2.0 (20.03.2024)

    KOBiZE: Konsultacje społeczne projektu rozporządzenia UE dotyczącego weryfikacji danych i akredytacji weryfikatorów w ramach EU ETS (20.03.2024)

    U.S. EPA [transport] Biden-Harris Administration finalizes strongest-ever pollution standards for cars that position U.S. companies and workers to lead the clean vehicle future, protect public health, address the climate crisis, save drivers money (20.03.2024)

    EPA [metan] celebrates 20 years of methane reduction accomplishments at the Global Methane Forum (19.03.2024)

    EEA: Average CO₂ emissions of pools of car manufacturers (18.03.2024)

    EEA: Average CO₂ emissions from new passenger cars and future targets (18.03.2024)

    EEA: Average CO₂ emissions from new vans and future targets (18.03.2024)

    EEA: Average CO₂ emissions and targets of pools of van manufacturers (18.03.2024)

    EEA: Assessing and addressing Europe’s climate risks (15.03.2024)

    EPA [bezwodny amoniak] Settles Chemical Accident Prevention Case in New Bedford (15.03.2024)

    EPA [tlenek etylenu] announces final rule to slash toxic emissions of ethylene oxide and reduce cancer risk (14.03.2024)

    EPA [program rozwoju czujników na bazie dwusiarczku molibdenu MoS2 do wykrywania PFAS w powietrzu] awards nearly $1.2M to student teams for innovative solutions to environmental and public health challenges (14.03.2024)

    EPA [przeładunek benzyn] finalizes commonsense standards to limit air toxic pollution at gasoline distribution facilities (14.03.2024)

    IOŚ-PIB: Zielona transformacja w praktyce –  demonstracja i upowszechnianie korzyści płynących z produkcji biogazu…” (13.03.2024)

    EPA [azbest] takes action against two Rhode Island companies for Clean Air Act Asbestos violations (13.03.2024)

    JRC: Climate-related financial risks are a major challenge (12.03.2024)

    IOŚ-PIB zrealizuje pierwszy w kraju regionalny plan adaptacji do zmian klimatu (11.03.2024)

    EEA: European Climate Risk Assessment (11.03.2024)

    WIOŚ w Krakowie: Pożar kontenera z piecem do wypalania baterii do samochodów elektrycznych (08.03.2024)

    IOŚ-PIB: Wizyta studyjna w Oslo w ramach projektu „Zielona transformacja w praktyce: demonstracja i upowszechnianie korzyści płynących z produkcji biogazu z bioodpadów” (08.03.2024)

    GIOS: Nowy moduł portalu Jakość Powietrza GIOŚ dedykowany tematyce chemizmu opadów atmosferycznych (06.03.2024)

    IPPC Bureau: The final draft of the revised BREF on Smitheries and Foundries (SF BREF) has been issued. The deadline to receive the IED Article 13 Forum comments is the 12 April 2024 (06.03.2024)

    GIOŚ zaprezentował stanowiska pomiarowe włączone do nowego systemu pomiarów i ocen depozycji atmosferycznej (06.03.2024)

    GIOŚ: Międzynarodowa współpraca dla środowiska. GIOŚ wzmacnia monitoring składu opadów atmosferycznych (05.03.2024)

    U.S. EPA [przemyt HFC] California man arrested for smuggling potent greenhouse gases into the United States (04.03.2024)

    EPA [ochrona przed skutkami awarii chemicznych] finalizes stronger safety standards to protect at-risk communities from chemical accidents (01.03.2024)

    Zobacz bieżące artykuły w Atmospheric Environment:

    Calibration method of particulate matter sensor based on density peaks clustering combined with stacking algorithm

    Modelling the effect of shape on atmospheric microplastic transport

    Designing additional CO2 in-situ surface observation networks over South Korea using bayesian inversion coupled with Lagrangian modelling

    Optical and physical characteristics of aerosols over Asia: AERONET, MERRA-2 and CAMS

    CO2 synergistic emission reduction and health benefits of PM2.5 reaching WHO-III level in Pearl River Delta

    Zobacz EUR-Lex:

    Poprawki przyjęte przez Parlament Europejski w dniu 13 września 2023 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie jakości powietrza i czystszego powietrza dla Europy (22.03.2024)

    Sprostowanie do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2023/959 z dnia 10 maja 2023 r. zmieniającej dyrektywę 2003/87/WE ustanawiającą system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych w Unii oraz decyzję (UE) 2015/1814 w sprawie ustanowienia i funkcjonowania rezerwy stabilności rynkowej dla unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (22.03.3034)

    Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2024/861 z dnia 15 marca 2024 r. w sprawie uznania sprawozdania zawierającego informacje o typowym poziomie emisji gazów cieplarnianych pochodzących z uprawy rzepaku w Kanadzie na podstawie art. 31 ust. 3 i 4 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/2001 (19.03.2024)

    Opinia Europejskiego Komitetu Regionów – Europejski Zielony Ład a zdrowie (18.03.2024)

    Opinia Europejskiego Komitetu Regionów – W kierunku zintegrowanego podejścia politycznego UE wspierającego innowacje ukierunkowane na konkretny obszar z myślą o transformacji ekologicznej i cyfrowej (18.03.2024)

    Opinia Europejskiego Komitetu Regionów – Ekologizacja transportu towarowego (18.03.2024)

    Zalecenie Komisji (UE) 2024/608 z dnia 18 grudnia 2023 r. w sprawie spójności środków przyjętych przez Polskę z unijnym celem neutralności klimatycznej i z zapewnianiem postępów w zakresie przystosowania się do zmiany klimatu (07.03.2024)

    Opinia Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego „Kryzys klimatyczny i jego wpływ na słabsze grupy społeczne” (05.03.2024)

    Opinia Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego „Dyplomacja klimatyczna UE” (05.03.2024)

    Opinia Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego „Tworzenie unijnych ram polityki na rzecz sprawiedliwej transformacji – niezbędne środki” (05.03.2024)

    Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2024/766 z dnia 1 marca 2024 r. zmieniająca decyzję wykonawczą (UE) 2019/1119 w odniesieniu do obliczania ograniczenia emisji CO2 oraz błędu statystycznego w przypadku niektórych hybrydowych elektrycznych samochodów osobowych niedoładowywanych zewnętrznie (05.03.2024)

    Opinia Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego „Wniosek dotyczący decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę 2013/34/UE w odniesieniu do terminów przyjęcia standardów sprawozdawczości w zakresie zrównoważonego rozwoju dla określonych branż i przedsiębiorstw z państw trzecich” (05.03.2024)

    Opinia Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego „Wniosek dotyczący dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie ochrony pracowników przed zagrożeniem dotyczącym narażenia na działanie czynników rakotwórczych, mutagenów lub substancji reprotoksycznych podczas pracy (szósta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy Rady 89/391/EWG)” (05.03.2024)

    Pomoc państwa – Szwecja – Pomoc państwa SA.56908 (2023/C) (ex 2020/N) – Przedłużenie i zmiana programu pomocy na rzecz biogazu przeznaczonego do wykorzystania jako paliwo silnikowe w Szwecji – Pomoc państwa SA.56125 (2023/C) (ex 2020/N) – Przedłużenie i zmiana programu pomocy SA.49893 (2018/N) – Zwolnienie podatkowe dla biogazu i biopropanu, których źródłem nie jest żywność i które wykorzystuje się do produkcji ciepła – Zaproszenie do zgłaszania uwag zgodnie z art. 108 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii EuropejskiejTekst mający znaczenie dla EOG (05.03.2024)