Emitory - parametry emisji

Obowiązek określenia parametrów emitorów wynika z ustawy Prawo ochrony środowiska, która definiuje następujące wymagania:

- zakres pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza lub pozwolenia zintegrowanego, który powinien obejmować:

- charakterystykę miejsc wprowadzania gazów lub pyłów do powietrza (art. 224. 1. pkt 1),

- warunki wprowadzania do środowiska substancji w warunkach eksploatacyjnych odbiegających od normalnych (art. 188. 2. pkt 3),

- zakres zgłoszenia instalacji, z której emisja nie wymaga pozwolenia, który powinien obejmować:

- informację, czy stopień ograniczania wielkości emisji jest zgodny z obowiązującymi przepisami (art. 152.2. pkt 7), oceniany na podstawie wyników obliczeń rozprzestrzeniania substancji w powietrzu atmosferycznym z wykorzystaniem danych o emitorach.

Parametry emitorów objęte są również zakresem obowiązkowej sprawozdawczości KOBiZE, określonej na podstawie art. 7 ustawy o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji.

Zwyczajowo dane o parametrach emitorów zapewnia prowadzący instalację, przy czym wobec niektórych parametrów, takich jak prędkość wylotowa i temperatura mogą to być dane pośrednie umożliwiające wyznaczenie parametrów wylotu do atmosfery, np. strumień objętości gazów i wymiary wylotu zamiast prędkości wylotowej. Ostateczny efekt parametryzacji stanowi macierz:

Nr  emitora	Nazwa emitora	Wysokość 1)	Średnica wylotu 2)	Typ wylotu	Prędkość wylotowa lub strumień odgazów 4)		Temperatura
		m	m	O, Z, B, W 3)	m/s	m3/h	K

Wszystkie parametry dotyczą miejsca wylotu z emitora do atmosfery:

¹⁾ Wysokość wylotu z emitora nad poziomem terenu.

²⁾ Wewnętrzne wymiary przewodu. Dla przewodów kołowych – średnica, dla przewodów prostokątnych – długość boków, dla wielokątów – wymiary ramion.

³⁾ O – pionowy, otwarty, Z – zadaszony, B – wylot boczny (również wentylator dachowy promieniowy o wylocie poziomym), W – wentylator dachowy osiowy o wylocie pionowym.

⁴⁾ W zależności od rodzaju danych, których uzyskanie jest mniej czasochłonne. W przypadku braku danych o strumieniu odgazów, jeżeli przekrój wylotu do atmosfery jest identyczny z przekrojem pomiarowym oraz odgazy nie ulegają znaczącemu ochłodzeniu lub podgrzaniu pomiędzy przekrojami, można podać prędkość zmierzoną. Jeśli parametry te ulegają zmianie, należy dodatkowo podać ich wartości w przekroju pomiarowym i na wylocie z emitora.

Dla wylotów zadaszonych oraz bocznych przyjmuje się prędkość równą zeru.

Typy wylotów:

Wylot pionowy, otwarty:

Emitor pionowy, otwarty to każdy nieograniczony wylot, który umożliwia pionowe wprowadzanie odgazów do atmosfery z wykorzystaniem energii kinetycznej strumienia (fot. 1). W szczególności wylotem takim jest zakończenie emitora z zadaszeniem wewnętrznym, znajdującym się w poszerzonym przekroju kanału (fot. 2) oraz wylot z wentylatora dachowego, osiowego, skierowany pionowo ku górze (fot. 3):

Fot. 1	Fot. 2	Fot. 3

Wylot boczny (poziomy):

Informacja o poziomym kierunku wylotu odgazów jest istotna w ocenie rozprzestrzeniania substancji uwalnianych do atmosfery. Dla emitorów zakończonych wylotem bocznym, poziomym lub ukośnym i skierowanym ku dołowi, pionową składową prędkości przyjmuje się równą zeru. Sklasyfikowanie wylotu do tej grupy emitorów pozwala tym samym na pominięcie danych o prędkości wylotowej lub strumieniu odgazów, co znacząco ogranicza czas niezbędny na zebranie kompletu informacji o emitorach. Poniżej przedstawiamy kilka rodzajów emitorów o wylocie bocznym, takich jak poziomy wylot z kanału (fot. 4, 5, 6), wywietrzak wentylacji mechanicznej (fot. 7), wentylator dachowy, promieniowy (fot. 8), żaluzję ścienną wentylacji mechanicznej (fot. 9) i wentylator ścienny (fot. 10).

Fot. 4	Fot. 5	Fot. 6	Fot. 7

Fot. 8	Fot. 9	Fot. 10

 

Wylot boczny (ukośny):

W przypadku emitorów otwartych, ukośnych (odchylonych od pionu), pełne określenie parametrów emisji wymaga oprócz podania strumienia objętości odgazów i geometrii wylotu lub prędkości wylotowej, również informacji o kącie nachylenia emitora. Dane te pozwolą na wyznaczenie pionowej składowej prędkości odgazów.

 Poniżej przedstawiamy fotografię różnych rodzajów emitorów.

 

Pochodnie:

Mimo iż pochodnie są klasyfikowane do grupy źródeł emisji niezorganizowanej, wymagają parametryzacji. Minimalny zakres danych obejmuje wysokość, średnicę, strumień oraz skład gazu kierowanego do spalenia, umożliwiający określenie temperatury płomienia.